Zielonoświątkowa Eucharystia

Naj­now­szy numer “Chrze­ści­ja­ni­na” (pismo Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go w RP)informuje o przy­je­ciu przez Kościół ofi­cjal­ne­go sta­no­wi­ska w spra­wie zna­cze­nia i spra­wo­wa­nia sakra­men­tu Wie­cze­rzy Pań­skiej. Doku­ment, któ­ry Naczel­na Rada Kościo­ła ogło­si­ła, sta­je się cie­ka­wym wyda­rze­niem, ponie­waż w naszym kra­ju kościo­ły ewan­ge­li­kal­ne cechu­je duża powścią­gli­wość jesli cho­dzi o przyj­mo­wa­nie ofi­cjal­nych sta­no­wisk teo­lo­gicz­nych. Współ­cze­śnie Kościo­ły ewan­ge­licz­ne zazwy­czaj ogra­ni­cza­ją się w wyra­że­niu swo­jej wia­ry do jedy­nie ogól­nych i kil­ku­punk­to­wych doku­men­tów. Nie­któ­re tyl­ko z kościo­łów, dodat­ko­wo przyj­mu­ją za obo­wią­zu­ją­ce swo­ich wier­nych naj­star­sze Sym­bo­le chrze­ści­jań­skie (skład apo­stol­ski, nicej­sko-kon­stan­ty­no­po­li­tań­skie wyzna­nie wia­ry).

Doku­ment ten, jest tak­że zna­czą­cy ze wzglę­du na wyra­że­nie w nim wia­ry w rze­czy­wi­stą, ale ducho­wą obec­ność Chry­stu­sa w ele­men­tach Wie­cze­rzy Pań­skiej. Sta­wia to tym samym Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy na pozy­cji kal­wiń­skiej, refor­mo­wa­nej w rozu­mie­niu obec­no­ści Chry­stu­sa w Eucha­ry­stii. Jest to o tyle zna­mien­ne, że w naszym kra­ju więk­szość kościo­łów ewan­ge­li­kal­nych, ale tak­że zbo­rów zie­lo­no­świąt­ko­wych, stoi na sta­no­wi­sku czy­sto sym­bo­licz­ne­go rozu­mie­nia Wie­cze­rzy Pań­skiej, wpi­su­jąc się tym samym w tra­dy­cję zwin­gliań­ską.

Doku­ment mię­dzy inny­mi gło­si, że:

• Udział w Wie­cze­rzy Pań­skiej jest uczest­ni­cze­niem przez wia­rę w jed­nej, zbaw­czej ofie­rze Jezu­sa Chry­stu­sa, zło­żo­nej na krzy­żu
  
• Obec­ność Chry­stu­sa w Wie­cze­rzy Pań­skiej jest rze­czy­wi­sta, ale ducho­wa, nie mate­rial­na
  
• Chry­stus naka­zał bło­go­sła­wić chleb i wino, by w ten spo­sób poświę­cić je jako widzial­ne zna­ki Jego nie­wi­dzial­ne­go Cia­ła i Krwi
  
• Ele­men­ty Wie­cze­rzy Pań­skiej, chleb i wino, w taki spo­sób odno­szą się do Chry­stu­sa, że moż­na je nazwać Jego Cia­łem i Krwią (1. Kor 10: 18), choć w swej isto­cie i natu­rze nie prze­sta­ją być one nadal rze­czy­wi­stym chle­bem i winem
  
• Spo­ży­wa­nie chle­ba i wina pod­czas Wie­cze­rzy Pań­skiej musi być połą­czo­ne z wia­rą, gdyż ele­men­ty te same w sobie nie mają mocy spraw­czej, a sta­ją się sądem dla tych, któ­rzy pod­cho­dzą do tych świę­tych zna­ków bez wia­ry.
  
• Wie­cze­rza Pań­ska to widzial­ne Sło­wo, przez któ­re Kościół gło­si śmierć Pana. Jego zmar­twych­wsta­nie i powtór­ne przyj­ście w chwa­le jest też świa­dec­twem jed­no­ści Kościo­ła

Z Doku­men­tu wyni­ka tak­że moż­li­wość spra­wo­wa­nia Wie­cze­rzy Pań­skiej przez oso­by świec­kie, co zgod­ne jest z pro­te­stanc­kim rozu­mie­niem powszech­ne­go kapłań­stwa, przy czym­trze­ba zazna­czyć, że cho­dzi o sytu­acje wyjąt­ko­we. Regu­łą jest jed­nak spra­wo­wa­nie Sakra­men­tu przez oso­by do tego ordy­no­wa­ne, czy­li duchow­nych. Nie ma jed­nak dogma­tycz­nej prze­szko­dy na spra­wo­wa­nie Wie­cze­rzy przez oso­by świec­kie. Z porząd­ku kościel­ne­go wyni­ka jed­nak, że jest to powin­ność głów­nie pasto­ra zbo­ru.

Do Wie­cze­rzy Pań­skiej w Koście­le Zie­lo­no­świąt­ko­wym mają pra­wo przy­stę­po­wać oso­by wie­rzą­ce (nawró­co­ne) oraz ochrzczo­ne.

Poja­wia się tutaj pewien eku­me­nicz­ny pro­blem. Otóż Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy przez chrzest rozu­mie, chrzest na wyzna­nie wia­ry, czy­li osób świa­do­mie wie­rzą­cych. Nie prak­ty­ku­je się tzw. chrztu nie­mow­ląt. Komu­nia dostęp­na, więc tyl­ko oso­bom ochrzczo­nym zamy­ka auto­ma­tycz­nie dro­gę do Sto­łu Pań­skie­go dla bra­ci i sióstr z Kościo­łów prak­ty­ku­ją­cych chrzest nie­mow­ląt.

Taka eks­klu­zyw­na inter­pre­ta­cja Doku­men­tu nie do koń­ca jest jed­nak upraw­nio­na. Otóż punkt, któ­ry poru­sza te zagad­nie­nie doty­czył kate­chu­me­nów (czy­li osób przy­go­to­wu­ją­cych się do przy­ję­cia chrztu wia­ry) i dzie­ci w zbo­rach zie­lo­no­świąt­ko­wych, moż­na, więc poku­sić się o bar­dziej eku­me­nicz­ne rozu­mie­nie tego tek­stu. Tym bar­dziej, ze Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy pomi­mo prak­ty­ki chrztu doro­słych nie okre­śla ofi­cjal­nie swo­je­go sta­no­wi­ska wobec rozu­mie­nia chrztu. Moż­na, więc przy­jąć, że do Wie­cze­rzy Pań­skiej w zbo­rach zie­lo­no­świąt­ko­wych mają pra­wo przy­stę­po­wać oso­by wie­rzą­ce i ochrzczo­ne — według tego jak chrzest rozu­mie oso­ba zain­te­re­so­wa­na.

Taka inter­pre­ta­cja Doku­men­tu wpi­su­je się w prak­ty­kę licz­nych zbo­rów zie­lo­no­świąt­ko­wych otwar­tych na gościn­ność eucha­ry­stycz­na w sto­sun­ku do osób wie­rzą­cych z Kościo­łów tra­dy­cyj­nych.