Zwolnienie za in-vitro

Kel­ly Rome­ne­sko była nauczy­ciel­ką fran­cu­skie­go w dwóch szko­łach kato­lic­kich w Apple­ton (USA). We wrze­śniu 2004 r. wraz ze swym mężem zde­cy­do­wa­ła pod­dać się zabie­go­wi zapłod­nie­nia in-vitro. Mie­siąc póź­niej oka­za­ło się, że Rome­ne­sko jest w cią­ży. Gdy powie­dzia­ła o swym sta­nie zwierzch­ni­kom po kil­ku dniach otrzy­ma­ła zwol­nie­nie z pra­cy. Jako powód poda­no naru­sze­nie umo­wy o pra­cę, któ­ra sta­no­wi­ła że nauczy­ciel­ka musi postę­po­wać zgod­nie z dok­try­ną kato­lic­ką.

Rome­ne­sko bro­ni­ła się, że w zabie­gu uży­to tyl­ko jej komó­rek jajo­wych oraz sper­my jej męża, i że żaden embrion w trak­cie zabie­gu nie został znisz­czo­ny. Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki potę­pia zapłod­nie­nie in-vitro ze wzglę­du na czę­ste nisz­cze­nie powsta­łych w trak­cie zabie­gu nad­licz­bo­wych embrio­nów, oraz z powo­du mani­pu­la­cji na nich prze­pro­wa­dza­nych. Kolej­nym powo­dem sprze­ci­wu jest zastę­po­wa­nie natu­ral­nej wię­zi mię­dzy mał­żon­ka­mi przez labo­ra­to­ryj­ny zabieg.

37-let­nia Rome­ne­sko zło­ży­ła prze­ciw swym kościel­nym pra­co­daw­com pozew, oskar­ża­ją­cy o dys­kry­mi­na­cję w pra­cy. Kobie­ta mia­ła być dys­kry­mi­no­wa­na ze wzglę­du na swą płeć i cią­żę. Sta­no­wa inspek­cja pra­cy odrzu­ci­ła pozew. Nauczy­ciel­ka zło­ży­ła ape­la­cję i w tym tygo­dniu spra­wa tra­fi­ła do sądu admi­ni­stra­cyj­ne­go.

Rome­ne­sko twier­dzi, że jej zwierzch­ni­cy wie­dzie­li że pod­da­je się ona zabie­go­wi zapłod­nie­nia in-vitro. Spra­wa ta była trak­to­wa­na jako pro­blem dusz­pa­ster­ski a nie admi­ni­stra­cyj­ny. Dopie­ro gdy zaszła w cią­żę poja­wi­ła się groź­ba zwol­nie­nia. Nauczy­ciel­ka twier­dzi więc, że zosta­ła usu­nię­ta z powo­du cią­ży a nie postę­po­wa­nia nie­zgod­ne­go z dok­try­ną.

Dru­gą osią spo­ru jest pyta­nie o zasięg inge­ren­cji pra­wa sta­no­we­go i fede­ral­ne­go w wewnętrz­ne regu­la­mi­ny szkół pry­wat­nych. W szcze­gól­no­ści cho­dzi o zakaz dys­kry­mi­na­cji w miej­scu pra­cy ze wzglę­du na wyzna­wa­ne poglą­dy.